Биотикалық факторлар

Жоспар

Кіріспе

Негізгі бөлім

1. Биотикалық факторлар
2. Абиотикалық фактор
3. Антропогендік фактор

Қорытынды

Пайдаланылған әдебиеттер

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Кіріспе

Кез-келген тірі организм өзін айнала қоршаған табиғи ортамен тығыз байланыста ғана өмір сүре алады. Олар – топырақ, су, минералды заттар, жер бедері және атмосфералық әр түрлі құбылыстар. Табиғи ортаның компоненттері тірі организмдерге оң немесе теріс әсер етуі мүмкін. Сондықтан әрбір организмнің өзіне ғана қолайлы ортасы немесе мекені болуы тиіс. Мәселен: көлбақа үшін қалыпты өсіп-көбейуіне қолайлы орта ылғалы мол көл жағасы.Бірақ та организм үшін табиғаттың барлық элементтері белгілі мөлшерде қажет және жиынтық күйінде әсер етеді. Олардың біреуі өте қажет, екіншілері орташа, ал үшіншілері мүлдем қажет емес зиянды болуы мүмкін. Сонымен орта дегеніміз – организмнің өсіп - көбеюіне, тіршілігіне, дамуы мен таралуына тікелей жанама әсер ететін айнала қоршаған орта компонентерінің жиынтығы. Ал, организмге қажетті жағдайлар деп – тек сол организм үшін алмастыруға келмейтін табиғи ортаның элементтерін айтады.

  Экологиялық факторлар дегеніміз – организм үшін қажетті немесе теріс әсерін тигізетін ортаның элементтерін айтамыз. Табиғатта экологиялық факторлардың әсеріне әр түрлі реакция береді. Мәселен: ащы суда тіршілік ететін организмдер үшін тұз және минералды заттар шешуші роль атқарса, ал тұщы су организмдері үшін қажеті шамалы.

  Факторлар үшін негізгі топқа жіктеледі: абиотикалық, биотикалық және антропикалық.

 а) Абиотикалық  факторлар дегеніміз – организмдерге  әсер ететін бейорганикалық ортаның жиынтығы. Олар – химиялық және физикалық деп бөлінеді. Сол сияқты жердің рельефі, геологиялық және геоморфологиялық құрылымы, ортаның сілтілік немесе қышқылдығы, космостық сәулелер т.б факторлар организм үшін әр түрлі деңгейде әсер етеді.

 б) Биотикалық  факторлар дегеніміз – тірі  организмдердің бір – біріне  және ортаға жағымды немесе  жағымсыз әсер етуі. Бұл өте  күрделі процестер жиынтығы. Өйткені,  тірі организмдер бір- бірімен  қоректену, бәсеке, паразиттік, жыртқыштық, селбесіп тіршілік ету арқылы алуан түрлі қарым – қатынаста болады.

 Аталған  қарым – қатынастар өсімдік  пен өсімдік, жануар мен өсімдік  немесе жануарлар мен жануар  арасында болуы мүмкін.

 в) Антропикалық  факторлар дегеніміз – айнала  қоршаған ортаға тигізетін адам  баласы іс - әрекетінің тікелей немесе жанама әсері. Адам баласы өзінің материялдық игілігі үшін табиғат байлықтарын игеруге мәжбүр болады. Нәтижесінде, ірі кешендер, өнеркәсіп, зауыт, кен байыту, автокөліктер, ауыл шаруашылығы салалары дами түседі. Ал олардан зияны әр түрлі газдар, қалдықтар, лас сулар, химиялық зиянды қосынды заттар айнала қоршаған ортаға түседі.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Экологиялық  факторлардың организмге әсері.

  Экологиялық факторлардың организмге әсер етуі мен оған организмнің реакциясы бірдей болмайды. Сондықтан организм үшін факторлардың бұрыннан қалыптасқан жиынтығы ғана қажет. Ал, басқа факторлар оның қалыпты тіршілігіне кері әсерін тигізеді. Яғни, әрбір организмге әсер ететін факторлардың төменгі және жоғарғы шегі болады және бір фактор шешуші роль атқарады. Бұл заңдылықты неміс химигі Ю.Либихи (1848 ж) ашқан.

 а) Оны  «Минимум заңы» дейді. «Минимум»  заңының өмірде практи – калық  маңызы зор. Өйткені, организмдердің  ең қажетті шешуші фактор –  ларын біле отырып мол өнім  немесе табиғат ресурстарын тиімді пайда –лануға жол ашады.

 Шешуші факторлармен  қатар организмнің факторлар  жиынтығына деген ең жоғары  төзімділік қасиеті болады.

 ә)Төзімділік  заңы В. Шелфордтың есімімен  аталады. Заңның негізі организімдердің  факторларға деген талғамының  шектелуі.

 б) Биосферадағы организмдердің көптеген түрлері экологиялық факторлар жиынтығына оның шекті мөлшері мен төзімділік шегіне бағына бермейді. Керісінше экологиялық ортада қалыпты тіршілігін жалғастыра береді, организмдердің бұл тобын эвробионтты түрлер дейді.

 в) Кейбір  организмдер орта мен факторларға  талғамы жоғары болады. Оларды  біз степобионтты организмдер  дейміз. Сенобионтты организмдердің  таралу аймағы шектеулі болады. Шектеулі фактор абиотикалық  немесе биотикалық болуы мүмкін. Мәселен: Іле Алатауының шыршалы орманында тіршілік ететін ақ тиін шектеулі фактор үшін – қорек.

 г) Экологиялық  фактордың тікелей немесе жанама  әсер етуі олардың белгілі  бір биотопқа бейімделген тіршілік  формаларын қалыптастырады. Организмдердің  экологиялық ортада класификациялауда негізінен толық бір жүйеге келтірілмеген. Сондықтан біз организмдердің тіршілік формаларын жіктеуде олардың тіршілік ортасын негізге аламыз.

 д) Тіршілік  формасы дегеніміз – организмдердің  өзінің тіршілік ортасының ерекшелігіне  қарай морфологиялық жағынан бейімделуі. Әсіресе, жануарлар дұниесінің тіршілік формасын ажырату өте күрделі. Жануарлардың тіршілік формаларын жіктеу Д.Н.Қошқаровтың жүйесі бойынша алынады:

 а) жүзгіш  формалар (нектон, планктон, бентос).

 б) жартылай  суда тіршілік ететіндер ( уақытша қорек үшін сүңгитіндер).

 в) қызғыш  формалар ( жер бетіне шықпайтындар, жер бетне уақытша шықпайтындар).

 г) құрлық  формалар 1) ін қазбайтындар (жүгіргіштер,  секіргіштер, жорғалаушылар); 2) жартас  жануарлары; әуе формалары.

 д) ағашқа  өрмелейтіндер; 1) ағаштан түспейтіндер; 2) ағаштарда жүретіндер.

 е) әуе  формалары; 1) әуеден жемтігін ұстайтындар; 2) әуеден қарауылдайтындар.

 Өсімдіктер  әлемін ғалымдар зерттей келіп  олардың тіршілік формасын жіктеуге  ұмтылған. Соның ішінде ботаник  С. Раункиер жүйесі негізге алынады.

 а) эпифеттер  – топырақтар тамыры болмайтын  ағаштарға асылып шырмалып өсетін  өсімдіктер.

 б) Фанерофиттер  – жер бетінде өсетін барлық  ағаштар, бұталар мен көптесін  өсімдіктер жатады.

 в) Хамефиттер - өркендері жер бетіне өсетін  шөптесін жылдық өсімдіктер. Қыста өркендері үсімейтін өсімдіктер.

 г) Гемикриптофиттер  – жер бетіндегі өркендері  қыста үсіп қалатын, ал пиязшықтары  сақталатын өсімдіктер.

 д) Криптофиттер  немесе геофиттер – топырақтың  терең қабатында тамыр түйнектері  сақталып қалатын көп жылдық өсімдіктер.

 е) Терофиттер  – жер асты, жер үсті мүшелері  тегіс үсіп немесе қурап қалатын  бір жылдық өсімдіктер.

  Биосферадағы негізгі абиотикалық факторлар және организмдердің соған бейімделуі.

 а) Жарық.  Жарық тірі организмбер үшін  негізгі факторлардық бірі. Күн сәулелерінің жер бетіне келіп жететін барлық мөлшерінің 50% ғана бізге көрінсе, қалған бөлігін көрінбейтін инфрақызыл және ультракүлгін түсті сәулелер құрайды.

1. Жарық сүйгіш  өсімдіктер (гелиофиттер) – ашық  күн сәулесі түсетін жерлерде  өседі.

2. Көлеңке сүйгіш  өсімдіктер (сциофиттер) – қалың  орман, тоғайлардың төменгі ярустарында  өседі.

3. Жарыққа орташа  талапты өсімдіктер - сирек және  ашық далалы орман өсімдіктері  жатады.

4. Жарық –  жануарлар үшін бағдарлау қызметін  атқарады. Жануарлардың даму эволюциясының нәтижесінде жарықты сезгіш мүше және күрделі көздер пайда болған.

5. Жануарлар  әлемінде денесінен жарық шығаратын  құбылыс болады. Оны – биолюмипесценция  дейді. Бұл организм денесіндегі  күрделі органикалық қосылыстардың  тотығу процесінің нәтижесі.

Биотикалық  фактор, биогендік фактор — организмдердің тіршілік әрекетіне байланысты бір-біріне тигізетін сан алуан әсерлері. Биотикалық фактордың абиотикалық фактордан айырмашылығы, мұнда әр түрге жататын организмдер бір-біріне өзара және айналадағы ортаға әсерін тигізеді. Мысалы, жәндіктер өсімдіктерді тозаңдандырады, бір организм екінші бір организмді қорек етеді, микроорганизмдер топырақ құрылымын өзгертеді, т.б. Биотикалық факторлар бір популяция ішіндегі дара бастар арасында да, жеке популяциялар арасында да байқалады. Мысалы, ақ бөкендердің жайылымдардағы өсімдіктерге әсері, ақ бөкендердің өзара әсері немесе қасқырдың ақ бөкенге шабуылы, т.б. Биотикалық фактор түрішілік және түраралық болып ажыратылады. Түрішілік Биотикалық факторға жануарлар, өсімдіктер және микроорганизмдердің өз өсімталдығын арттырудағы әрекеті (демогр. әсер), мекен ететін аумағын қорғаудағы жануарлардың мінез-құлығы (этологиялық әсер), т.б. әсерлер жатады. Түраралық Биотикалық факторға комменсализм (сіңісу), симбиоз (селбестік), нейтрализм (бейтарап селбесу), масылдық (басқа организм есебінен күн көру), жыртқыштық әсерлер жатады. Биотикалық фактордың қалыпты жағдайдан ерекше ауытқуы организмдердің қалыптасқан тіршілігіне әсерін тигізбей қоймайды, соның нәтижесінде табиғи тепе-теңдік бұзылады.

Биотикалық  факторлар

Биотикалық  фактор дегеніміз даралар мен  популяциялар арасындағы өзар әсерлердің түрлері. Биотикалық факторлардың екі тобы белгілі: түршілік (гомотиптік, грек тілінен аударғанда homois - бірдей) және тұрарлық (гетеротиптік, грек тілінен аударғанда heteros - әр түрлі).

Гомотиптік  реакциялар бір түрдің дараларының  арасында байқалады. Гомотиптік реакциялардың  ішінен экологиялық маңызды түрлеріне  топ пен масса, түршілік бәсекелестік эффектісін атауға болады.

Топтық эффект – топ құрып тіршілік ету мен ондағы даралардың санының олардың мінез – құлқына, физиологиясына, даму мен көбеюіне әсері.

Көптеген бунақденелілілердің (тарақандар, қанатты шегірткелер  және т.б.) топта жеке тіршілік етуге  қарағанда зат алмасуы, өсуі мен дамуы жылдам жүреді.

Көптеген жануарлардың түрлері тек үлкен топқа біріккенде ғана қалыпты дамиды. Мысалы, африка пілдерінің өмір сүруі үшін үйірде 25 дарадан кем болмауы керек, ал солтүстік бұғыларының өнімділігі жоғары үйірлері 300 - 400 дарадан кем емес. Топтанып өмір сүру жануарларлың азығын іздеуі мен табуын, жауларынан қорғауын оңайлатады. Қасқырлар үйірі ірі жануарларға шабуыл жасайды, ал жеке даралар мұны жасай алмайды. Бірқазандардың үйіріне балықтарды таяз суға айдап ұстау оңай.

Бірігіп тіршілік ету кезінде өмір сүру қабылетін артуына әкелектін физиологиялық процесстердің тиімділігін «топтық эффект» деп атайды. Ол жеке дараның өзінің түріне жататын дараның қасында болуына психо-физиологиялық реакциясы түрінде көрінеді. Мысалы, қой жеке болса тамыр соғуы, тыныс алуы жиілейді, ал жақындап келе жатқан үйірді көргенде бұл процестер қалпына келеді. Жалғыз қыстайтын жарқанаттардың зат алмасу деңгейі, колониямен салыстырғанда жоғары болады. Бұл энергияны көп жоғалтуға, нәтижеде өліммен де аяқталуы мүмкін. Көптеген жануарлардың топтан тыс өнімділігі іске аспайды. Көгершіндердің кейбір түрлері егер басқа құстарды көрмесе жұмыртқа салмайды.

Топтық эффект жеке тіршілік ететін түрлерде байқалмайды. Егер мұндай жануарларды бірге тұруға мәжбүр етсе, олардың көптеген көрсеткіштер қалыпты шамадан ауытқиды. Мысалы, құлақты кірпілерді топта ұстаса жеке кірпімен салыстырғанда 134 %-ға оттегін көп пайдаланады.

Даралар санының  шектен тыс артуы мен популяция  тығыздығының артуы арқылы массалық эффекті қоршаған ортаны өзгертеді. Масса эффектісі өнімдік өсу жылдамдығы жануарлардың өмір сүру жасы кері әсер етеді. Мысалы, ұндағы ұн құртының популяциясының дамуы барысында экскременттер түлеу өнімдері жиналып, ұнның мекен ету ортасы ретіндегі қасиетін нашарлатады. Бұл осы бунақденелілер популяциясындағы өнімділіктің төмендеуі мен өлімнің артуына әкеледі.

Табиғатта топтық эффект пен  массалық эффект бір уақытта байқалып отырады.Әрбір жануардың түрі бойынша  түрдің оптималды мөлшері мен  популяцияның оитималды тығыздығы  болады (Олли принципі).Гомотиптік реакцияларға түрішілік бәсеке де жатады. Себебі, неғұрлым бәсекелестердің қажеттіліктері ұқсас болса, бәсекелестік жоғары болады.Гетеротиптік реакциялар әр түрге жататын даралар арасында байқалады.

Бәсекелестік. Азық, өмір сүру ортасы және басқа қажетті жағдайлар үшін болатын даралар арасындағы кері әсерлер. Мысалы, түраралық бәсекелестікке сілеусін мен росомаха арасындағы азық үшін бәсекелестікті айтуға болады. Бәсекелестік тікелей немесе жанама болуы мүмкін.

Тікелей бәсекелестік даралардың бір-бірімен агрессивті шекісіп қалуы немесе өсімдіктер мен микроорганизмдердің улы заттарды бөліп шығаруы арқылы көрінеді.

Жанама    бәсекелестік    кезінде    даралар    арасы  тікелей  өзара  әсер  болмайды.  Ол  аралық  звено түрлі  жануарлардын,  бір  ресурспен  қоректенуі,  ал ресурс  шектеуіні фактор болуы  арқылы  жүзеге асады.

Тіршілік   процесінде   көптеген   өсімдіктер,   жануарлар   мен   микроорганизмдер   қоршаған   ортаға   газ тәріздес,   сұйық   және   қатты   заттарды   бөліп   шығарады. Белгілі   бір   биологиялық   белсенділігі   бар   бұл   заттар басқа  ағзаларға  әсер  етеді.  1937  жылы   неміс  ботанигі X.   Молиш   оған   аллелопатия  деген   атау   берді   (грек тілінен   аударғанда   allelon  —   өзара,  pathos  —   әсер ету). Аллелопатия  дегеніміз   —   зат  алмасудың   арнаулы химиялық өнімдері арқылы ағзалардың  өзара  әсері.